ویروس اچ آی وی و ایدز- آیا افراد فعال جنسی به HIV مبتلا میشوند؟

اچ آی وی HIV ویروسی است که به سیستم ایمنی بدن آسیب می رساند. اگر این ویروس در زمان مناسب شناسایی نشده و تحت درمان قرار نگیرد، می تواند سلولهای CD4 (گلیکوپروتئینی که در سطح سلولهای ایمنی مانند سلولهای T) وجود دارد را تحت تاثیر خود قرار داده و آنها را از بین ببرد.

از آنجا که HIV به تدریج سلولهای CD4 را از بین می برد، با گذشت زمان، بدن دچار انواع بیماری و سرطان ها می شود. از همین رو توصیه می شود تا افراد هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنند. زیرا شایع ترین راه انتقال از طریق آمیزش جنسی می باشد.

ویروس اچ آی وی از طریق مایعات بدن منتقل می شود که شامل موارد زیر هستند:

• خون
• منی
• ترشحات واژن و رکتوم
• شیر مادر

این ویروس از طریق هوا ، آب یا تماس معمولی مانند دست دادن و بوسیدن منتقل نمی شود.

از آنجا که HIV وارد ساختار DNA سلول ها می شود، این ویروس تا آخر عمر با فرد همراه بوده و تا کنون دارو یا درمان قطعی برای از بین بردن آن یافت نشده. با این حال دانشمندان و محققان در تلاش برای کشف راه درمان اچ آی وی هستند.

با گذشت زمان و عدم درمان یا بهبود بدن، فرد مبتلا به اچ آی وی دچار عارضه ای جدی به نام سندرم نقص ایمنی می شود که به ایدز AIDS معروف است. در نتیجه سیستم ایمنی بدن به قدری ضعیف شده که نمی تواند در برابر سایر بیماری ها ، عفونت ها و شرایط دیگر با موفقیت عمل کند.

دانشمندان طول عمر یک فرد در مرحله نهایی ایدز را حدودا 3 سال تخمین زده اند. اما با شروع درمان ضد ویروسی، HIV می تواند به خوبی کنترل شده و امید به زندگی تقریباً مشابه فردی باشد که به اچ آی وی مبتلا نشده است.

طبق آمار دقیق در ایالات متحده، تخمین زده شده است که 1.2 میلیون آمریکایی در حال حاضر با HIV زندگی می کنند و از بین این افراد ، از هر 7 نفر 1 نفر نمی داند که به اچ آی وی مبتلا است.

همچنین این ویروس داخل بدن دستخوش تغییراتی می شود.

ایدز چیست؟

ایدز AIDS بیماری است که می تواند در افراد مبتلا به HIV ایجاد شود. در حقیقت می توان گفت که پیشرفته ترین مرحله HIV ایدز نام دارد. اما مبتلا بودن یک فرد به ویروس اچ آی وی لزوما به این معنا نیست که ایدز دارد.

همانطور که پیشتر گفته شد، اچ آی وی سلول های CD4 را از بین می برد. تعداد سلول های CD4 در افراد بزرگسال سالم به طور کلی از 500 تا 1600 در میلی متر مکعب هستند. فرد مبتلا به اچ آی وی که تعداد سلولهای CD4 او به زیر 200 در میلی متر مکعب می رسد ، مبتلا به ایدز تشخیص داده می شود.

اگر یک فرد به ایدز مبتلا شود، به این معناست که درمان های انجام شده روی سیستم ایمنی او تاثیری نداشته و نسبت به بیماری های دیگر آسیب پذیرنده تر می شود. از جمله:

• بیماری سل
• پنومونی (التهاب یا ذات الریه)
• اچ پی وی HPV  و زگیل تناسلی
• برفک دهانی (یک بیماری قارچی در دهان یا گلو)
• سیتومگالوویروس (CMV) ، نوعی ویروس تبخال
• مننژیت ( عفونت قارچی در مغز)
• توکسوپلاسموز ، یک بیماری مغزی بوده که با رشد انگل ها ایجاد می شود
• کریپتوسپوریدیوز ، بیماری ناشی از انگلی روده
• سرطان ، از جمله سارکوم کاپوسی (KS) و لنفوم

همچنین بخوانید: درمان زگیل تناسلی با لیزر + مزایا و معایب

علائم اچ آی وی HIV یا ایدز 

علائم اچ آی وی می توانند در افراد مختلف متفاوت باشند. از آنجا که این علائم به بیماری های شایع نظیر آنفولانزا شبیه است ، ممکن است که فرد مبتلا متوجه خطر نشده و برای تست HIV اقدام نکند. حتی در برخی از موارد زمانی که افراد برای آزمایش به مراکز درمانی مراجعه می کنند، ارائه دهنده خدمات بهداشتی ممکن است به آنفلوآنزا یا مونونوکلئوز شک کند و اچ آی وی را تشخیص ندهد.

در دوران نهفتگی 

چند هفته اول پس از ابتلا به اچ آی وی HIV ، مرحله عفونت حاد نامیده می شود. در این مدت ، ویروس به سرعت تولید مثل می کند. سیستم ایمنی بدن فرد با تولید آنتی بادی های HIV سعی می کند که در مقابل این ویروس از بدن محافظت کند.

در طی این مرحله ، برخی از افراد در ابتدا هیچ علائمی ندارند. با این حال ، بسیاری از افراد در ماه اول یا بعد از ابتلا به ویروس علائمی را تجربه می کنند ، اما اغلب متوجه نمی شوند که HIV باعث این علائم می شود. زیرا این علائم در مرحله حاد می توانند بسیار شبیه به نشانه های آنفولانزا یا ویروس های فصلی دیگر باشند.

علائم اولیه ویروس اچ آی وی به شکل های زیر در بدن فرد نمایان می شود:

• تب
• لرز
• تورم غدد لنفاوی
• درد عمومی
• بثورات پوستی
• گلو درد
• سردرد
• حالت تهوع
• ناراحتی معده

علائم اچ آی وی پس از چه مدت در بدن ظاهر می شوند؟

معمولا بدن یک فرد پس از چند هفته از ابتلا به ویروس واکنش نشان می دهد. با این حال ممکن است پس از چند روز این واکنش ها فروکش کرده و از بین بروند. در این مدت بیماری به صورت خاموش در بدن فرد مشغول به از بین بردن سیستم دفاعی است. در ادامه به بررسی دقیق تر اثرات این بیماری بر بدن در مدت زمان های مشخص می پردازیم.

در مراحل بالینی

بعد از ماه اول یا همین حدود ، HIV وارد مرحله تاخیر بالینی می شود. این مرحله می تواند به مدت چند سال تا چند دهه طول بکشد.

برخی از افراد در مدت تاخیر بالینی هیچ علائمی ندارند ، در حالی که دیگران ممکن است علائم محسوسی داشته باشند که با بیماریهای دیگر اشتباه گرفته می شوند.

این علائم اکثرا شامل موارد زیر هستند:

• سردرد و سایر دردها
• تورم غدد لنفاوی
• تب های مکرر
• عرق شبانه
• خستگی
• حالت تهوع
• استفراغ
• اسهال
• کاهش وزن
• بثورات پوستی
• عفونت های مکرر دهان یا مخمر واژن
• پنومونی (التهاب یا ذات الریه)
• زونا

همانند مراحل اولیه ، اچ آی وی در این مدت حتی بدون علائم نیز قابل انتقال است و به شخص دیگری منتقل می شود.

با این حال ، تا زمانی که فرد آزمایش نشود ، نمی داند که HIV دارد. اگر کسی این علائم را دارد و فکر می کند ممکن است در معرض HIV قرار گرفته باشد ، لازم است که آزمایش دهد.

در برخی از افراد علائم اچ آی وی در این مرحله ممکن است بیایند و بروند، یا ممکن است به سرعت پیشرفت کنند. این پیشرفت می تواند به میزان قابل توجهی روند بهبودی بدن را کند کند.

با استفاده مداوم از درمان های ضد ویروسی ، فرد می تواند این بیماری را کنترل کرده که به ایدز تبدیل نشود.

در مردان

علائم HIV در افراد مختلف متفاوت است ، اما در مردان و زنان تقریبا مشابه است. این علائم می توانند در بدن فرد شدت گرفته و کم شوند یا به تدریج بدتر شوند.

اگر فردی در معرض HIV قرار گرفته باشد ، ممکن است در معرض بیماریهای مقاربتی دیگر (STI) نیز باشد. این عفونت ها شامل:

• سوزاک
• کلامیدیا
• سیفلیس
• تریکومونیازیس

ممکن است که مردان بیشتر از زنان زخم در آلت تناسلی خود مشاهده کنند ولی مانند زنان به دنبال منشا آن نیستند.

در زنان

با اینکه علائم در مردان و زنان نسبتا مشترک است ولی در برخی از موارد زنان نشانه های متفاوتی را تجربه می کنند. این نشانه ها عبارتند از :

• عفونت های مکرر واژن
• سایر عفونت های واژن ، از جمله واژینوز باکتریایی
• بیماری التهابی لگن (PID)
• تغییرات چرخه قاعدگی
• ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ، که می تواند باعث زگیل تناسلی شود و منجر به سرطان دهانه رحم شود.

عامل بیماری اچ آی وی hiv و ایدز چیست؟

طبق تحقیقات دانشمندان این ویروس در ابتدا در سال 1920 میلادی از طریق مصرف گوشت شامپانزه در آفریقا به انسان ها منتقل شد. همچنین این عارضه در بدن انسان ها طی تغییراتی به ویروسی تبدیل شد که آن را اچ آی وی HIV می نامیم. در طی چندین دهه HIV در سراسر آفریقا از فردی به فرد دیگر منتقل شد. سرانجام ، ویروس به سایر نقاط جهان مهاجرت کرد. دانشمندان برای اولین بار اچ آی وی را داخل نمونه خون انسان در سال 1959 کشف کردند. طبق آمار ویروس اچ آی وی از دهه 1970 در ایالات متحده وجود داشته است ، اما تا دهه 1980 عموم مردم از آن هیچ گونه آگاهی نداشتند.

در نتیجه اگر فردی به اچ آی وی مبتلا شده باشد، امکان ابتلا به ایدز نیز وجود دارد. در غیر این صورت احتمال ابتلا به این عارضه صفر است.

اچ آی وی چگونه منتقل می شود؟

هرکسی می تواند به اچ آی وی مبتلا شود زیرا این ویروس از طریق مایعات بدن منتقل می شود.

انتقال صد در صد

همانطور که قبلا ذکر شد، از طریق موارد زیر امکان انتقال وجود دارد:

• در دوران شیردهی
• در دوران بارداری و زایمان از مادر به جنین
• برخی از راه های انتقال اچ آی وی از فردی به فرد دیگر عبارتند از:
• از طریق رابطه جنسی واژینال یا مقعدی که شایعترین راه انتقال است
• استفاده مشترک از سوزن ، سرنگ و سایر موارد برای استفاده از داروهای تزریقی
• انتقال از طریق تجهیزات تاتو بدون استریل کردن آنها از شخصی به شخص دیگر
• از طریق امتحان کردن یا جویدن غذای کودک قبل از غذا دادن به او
• از طریق قرار گرفتن در معرض خون ، مایع منی ، مایعات واژن و رکتوم و شیر مادر کسی که با اچ آی وی زندگی می کند
• انتقال از طریق اهدا عضو

موارد احتمالی انتقال

در موارد بسیار نادر این ویروس می تواند از طریق روشهای زیر منتقل شود:

• رابطه جنسی دهانی (فقط اگر خونریزی لثه یا زخم باز در دهان فرد وجود داشته باشد)
• گزش توسط فرد مبتلا به HIV (فقط در صورت بزاق خون یا وجود زخم های باز در دهان فرد)
• تماس بین پوست آسیب دیده ، زخم یا غشای مخاطی و خون فردی که دچار اچ آی وی می باشد

مواردی که امکان انتقال وجود ندارد

مواردی که امکان انتقال ویروس از طریق آنها وجود ندارد:

• تماس پوست با پوست
• در آغوش گرفتن ، دست دادن یا بوسیدن
• هوا یا آب
• اشتراک غذا یا نوشیدنی ، از جمله آبخوری
• اشک یا عرق (مگر اینکه با خون فرد مبتلا به HIV مخلوط شود)
• توالت ، حوله یا ملافه
• پشه ها یا حشرات دیگر

طی تحقیقات اخیر اگر فردی که با ویروس اچ آی وی زندگی می کند تحت درمان قرار گرفته و ویروس در بدن او کاملا ضعیف شده باشد، انتقال آن به شخص دیگر عملاً غیرممکن است.

چه آزمایشاتی برای تشخیص ایدز و اچ آی وی انجام می شوند؟

امروزه از تست های مختلفی برای تشخیص این دو عارضه کمک گرفته می شود. هر پزشک متناسب با شرایط مراجعه کننده، سعی می کند مناسب ترین آزمایش را برای او تجویز کند. 

آزمایشات آنتی بادی و آنتی ژن

آزمایش های آنتی بادی یا آنتی ژن معمول ترین آزمایش ها هستند. آنها می توانند نتایج مثبتی را معمولاً طی 18-45 روز در مراحل ابتدایی ابتلای فرد به ویروس HIV نشان دهند.

در این آزمایشات، خون فرد از نظر وجود آنتی بادی و آنتی ژن بررسی می شود. آنتی بادی نوعی پروتئین است که بدن برای مقابله با عفونت ایجاد می کند. از طرفی دیگر ، آنتی ژن بخشی از ویروس است که سیستم ایمنی بدن را فعال می کند.

تست آنتی بادی

این آزمایش خون را فقط از نظر وجود آنتی بادی بررسی می کنند. در آزمایش آنتی بادی بین 23 تا 90 روز پس از انتقال ، در بدن بیشتر افراد آنتی بادی های قابل تشخیص HIV دیده می شود که می تواند در خون یا بزاق به وجود بیاید.

همچنین تست آنتی بادی با استفاده از آزمایش خون یا سواب دهان انجام می شود و هیچگونه آمادگی خاصی پیش از آزمایش لازم نیست. معمولا تست آنتی بادی در مدت زمان 30 دقیقه یا کمتر نتیجه می دهد و می تواند در مطب یا کلینیک ارائه دهنده خدمات بهداشتی انجام شود.

لازم به ذکر است که سایر آزمایشات آنتی بادی را می توان در خانه انجام داد:

• آزمایش اچ آی وی دهانی و سریع : با استفاده از یک سواب دهانی در کمتر از 20 دقیقه نتیجه می دهد.
• دسترسی به سیستم آزمایش HIV-1 : برخی از آزمایشگاه های خصوصی دارای سیستم دسترسی سریع به جواب آزمایش می باشند. به این صورت که فرد نمونه خون خود را در خانه گرفته و به صورت ناشناس به آزمایشگاه می فرستد. نتیجه آزمایش در کمترین زمان ممکن برای او ارسال می شود.

اگر جواب آزمایش اچ آی وی منفی بود ولی هنوز هم شک داشتیم چکار کنیم؟

اگر کسی مشکوک است که در معرض اچ آی وی قرار گرفته اما توسط آزمایش خانگی پاسخ منفی دریافت کرده، باید این آزمایش را در مدت 3 ماه تکرار کند. اگر نتیجه در این مدت تغییر کرده و مثبت شد، باید هر چه سریعتر به متخصص مراجعه کند.

تست اسید نوکلئیک (NAT)

این آزمایش نسبت به آزمایشات دیگر، هزینه بیشتری دارد و معمولا برای غربالگری عمومی استفاده نمی شود. این تست مخصوص افرادی است که علائم اولیه HIV دارند یا یک عامل خطر شناخته شده در آنها مشاهده شده است. زیرا تست اسید نوکلئیک به دنبال آنتی بادی نبوده و به دنبال خود ویروس است.

از 5 تا 21 روز طول می کشد تا HIV در خون قابل تشخیص باشد. این آزمایش معمولاً همراه آزمایش آنتی بادی یا به دنبال آن انجام می شود.

منبع: https://www.hiv.gov/