فیستول پری آنال یکی از قدیمی ترین بیماری های گوارشی شناخته شده در پزشکی است. انواع مختلفی از این بیماری تا کنون شناخته شده اند. همچنین فیستول یک مشکل رایج برای بیماران مبتلا به نوع آنورکتال بیماری کرون است. در بیشتر موارد، تنها روش درمانی جراحی و لیزر فیستول است. اگرچه روش فیستولوتومی (جراحی) هنوز به عنوان یکی از روش های قطعی در نظر گرفته می شود، با این وجود، خطر عوارض جدی همچنان یک مسئله مهم است. برخی از معیارهای بی اختیاری مدفوع همچنان بر 10٪ تا 45٪ از بیماران تحت عمل تأثیر می گذارد. از همین جهت، درمان فیستول با روش وفت VAAFT از روشهای جراحی بوده که عوارض کمتری دارد.
روش وفت VAAFT برای درمان فیستول چیست؟
با استفاده از یک فیستولوسکوپ مخصوص ساخته شده، VAAFT شامل تعیین محل دهانه داخلی فیستول، بستن کامل دهانه داخلی، و کاوش برای وجود هر گونه آبسه در مقعد و از بین بردن آن است.
VAAFT به گونه ای طراحی شده است که تنها برای مجرای فیستول تأثیر بگذارد، سلامت عضله اسفنکتر را حفظ کرده و از کنترل مدفوع جلوگیری می کند.
با انجام این روش تحت دید مستقیم، درمان فیستول مقعدی با کمک فیلمبرداری VAAFT از آسیب اسفنکتر جلوگیری می کند، که مزیت اصلی آن نسبت به سایر روش ها است. در حالی که روش های مرسوم مانند فیستولوتومی، قرار دادن ستون، فیستولوتومی دارای عوارض جانبی هستند که شامل 4 تا 5 درصد مدفوع نرم است. بی اختیاری، 30 درصد بی اختیاری گاز معده.
زخم در VAAFT بسیار جزئی است و نیازی به بسته بندی زخم ندارد.
در مرحله بهبودی پس از عمل کمی درد وجود دارد.
میزان موفقیت جراحی VAAFT تا 70 درصد گزارش شده است.
مراحل روش وفت VAAFT
آمادگی قبل از عمل
- ارزیابی بیمار: ارزیابی جامع شامل معاینه فیزیکی و مطالعات تصویربرداری (مانند MRI) برای تعیین ویژگی های فیستول.
- رضایت آگاهانه: صحبت جراح فیستول در مورد روش، خطرات، مزایا و گزینه های جایگزین با بیمار.
بیهوشی
- انجام بیهوشی عمومی و برای اطمینان از راحتی و بدون درد بیمار در طول عمل.
تشخیص محل فیستول
- قرار دادن پروب تخصصی فیستول از طریق دهانه خارجی فیستول برای شناسایی مسیر آن.
- استفاده از دوربین فیلمبرداری و منبع نور برای تجسم آناتومی داخلی فیستول.
تجسم مجرای فیستول
- با استفاده از سیستم کمکی ویدئویی، جراح مسیر فیستول را تشخیص میدهد و امکان شناسایی دقیق مسیر و هر شاخه را فراهم می کند.
تمیز کردن مجرای فیستول
- تمیز کردن کامل مجرای فیستول با استفاده از محلول نمکی برای اطمینان از تجسم بهینه و آماده سازی برای درمان.
درمان دستگاه فیستول
بسته به انواع خاص فیستول های مقعدی، یکی از چندین تکنیک زیر ممکن است به کار گرفته شود:
- فیستولوتومی: باز کردن مجرای فیستول برای بهبودی.
- Seton Placement: قرار دادن ستون برای کمک به تخلیه فیستول در طول زمان.
- فیستول پلاگ: قرار دادن پلاگین زیست سازگار برای بستن فیستول.
- Flap Advancement: پوشاندن دهانه داخلی با یک فلپ از بافت سالم.
بسته شدن دهانه خارجی
- پس از درمان قسمت داخلی فیستول، بسته به تکنیک مورد استفاده، دهانه خارجی ممکن است بسته یا باز بماند.
مزایا درمان فیستول با روش vaaft
به طور کلی می توان درباره مزایا روش وفت VAAFT اینگونه گفت:
- بدون آسیب به عضلات مقعد پس از عمل
- بدون خطر بی اختیاری
- کم تهاجمی
- مقرون به صرفه تر
همچنین مکان تجسم دهانه داخلی و کل دستگاه و شاخه ها و حفره مرتبط با آن را فراهم می کند و می تواند آن را بر این اساس مدیریت کند. در طی این مرحله، کانال فیستول شسته، تمیز، سوزانده شده (سوزن) داخلی می شود، مواد زائد خارج می شود و دهانه داخلی فیستول بسته می شود.
عوارض درمان فیستول با روش VAAFT
روش درمان فیستول مقعدی با کمک ویدئویی (VAAFT) دارای معایب و محدودیت های متعددی است. در اینجا رایج ترین معایب آن آورده شده اند:
تخصص فنی مورد نیاز
- VAAFT نیاز به آموزش و تجربه تخصصی دارد. همه جراحان در این تکنیک مهارت ندارند، که ممکن است بر کیفیت مراقبت تأثیر بگذارد.
هزینه های تجهیزات
- این روش به تجهیزات ویدئویی و جراحی پیشرفته ای نیاز دارد که منجر به هزینه های بالاتر برای امکانات مراقبت های بهداشتی و به طور بالقوه برای بیماران می شود.
پوشش ندادن درمان انواع فیستول ها
- VAAFT ممکن است برای فیستول های پیچیده یا ترانس اسفنکتریک بالا موثر نبوده و کاربرد محدودی داشته باشد.
نرخ عود
- در حالی که VAAFT می تواند میزان عود را در مقایسه با روش های سنتی کاهش دهد، خطر بازگشت فیستول، به ویژه در موارد پیچیده، وجود دارد.
عوارض بالقوه
- خطرات شامل عفونت، خونریزی یا آسیب به بافت های اطراف است که می تواند منجر به درد یا بی اختیاری شود.
مدت زمان طولانی تر
- ممکن است این روش بیشتر از روش های جراحی سنتی طول بکشد.
ناراحتی بعد از عمل
- بیماران ممکن است ناراحتی یا درد قابل توجهی را پس از عمل تجربه کنند که بر زمان بهبودی تأثیر می گذارد.
